شاید در کل قرن بیستم کمتر بازیگر زنی توانست به شهرت و جذابیت مرلین مونرو باشد. زنی که در تمام دوره‌ی کاریش بیش از آنکه به خاطر استعداد ذاتیش در نمایش مورد توجه باشد به دلیل زیبایی بی‌مثالش معروف بود. دوران کاری مرلین مونرو تنها 15 سال طول کشید اما در این مدت علاقمندان زیادی پیدا کرد. هرچند در آن زمان از سایر همبازیان خود که در طول تاریخ فراموش شدند دستمزد کمتری می‌گرفت. بر خلاف بسیاری از نقش‌هایش مونرو تنها یک زن زیبا و سر به هوا نبود بلکه دستکم در سینما فردی بسیار تاثیرگذار بود که حتی امروز به خاطر استایلش مورد علاقه است. در این مقاله پنج لحظه‌ی بیاد ماندنی از مرلین مونرو را مرور می‌کنیم.
لباس کوچک احمقانه
در 15 سپتامبر 1954 مرلین مونرو برای فیلم‌برداری فیلم خارش هفت‌ساله، بر روی توری مترو زیر زمینی ایستاد و با لباس سفید زیباش، یکی از به یاد ماندنی‌ترین لحظات سینما را رقم زد. حتی بعدها در سال 2011 از روی عکس‌های این فیلم مجسمه‌ای 8 متری از جنس استیل و آلومینیوم به نام «تا همیشه مرلین» ساخته و در شیکاگو گذاشته شد که هر ساله علاقمندان زیادی را به آنجا می‌کشاند. شاید این تصویر برای خیلی‌ها نمادی از زیبایی و آزادی مونرو در آن زمان باشد اما این لحظه برای همه‌ی افراد به این زیبایی نبود. فیلم‌برداری این صحنه که سه ساعتی به طول انجامید، هزاران تماشاچی را در اطراف صحنه جمع کرده بود. جو دی ماجیو بازیکن بیسبال در آن زمان تازه با مونرو ازدواج کرده بود و در طول فیلم‌برداری حضور داشت. این سکانس چنان حسادتی را در او برانگیخت که از کوره در رفت و صحنه را ترک کرد. حدودا یک ماه بعد مونرو از ماجیو جدا شد. این صحنه به دلیل سر و صدای زیاد بعدا دوباره فیلم‌برداری شد. ویلیام تراویلا طراح لباس سفید مونرو بود که البته خودش بعدا آن را با نام لباس کوچک احمقانه صدا کرده. این لباس در سال 2011 در یک حراج به قیمت 6/4 میلیون دلار به فروش رسید.
دختری با موهای تیره
نمی‌توان درباره‌ی مرلین مونرو صحبت کرد اما از آغاز کار او زمانی که هنوز نامش نورما جین بود حرفی به میان نیاورد. مرلین مونرو در بیشتر تصاویر با موهای بلوند ظاهر شده اما اولین تصویری که از مونرو در مجله‌ی یانک چاپ شد دختری با موهای فر تیره رنگ را نشان می‌دهد که مشغول سر هم کردن اولین مدل از هواپیماهای بدون سرنشین در کارخانه است. در طول جنگ جهانی دوم از آنجا که بسیاری از مردان برای جنگ به خطوط مقدم رفته بودند تبلیغات زیادی برای حضور زنان در کارخانه‌ها وجود داشت و عکس‌های زیادی هم از این دختران گرفته می‌شد. دیوید کونوور در سال 1944 زمانی که برای مجله یانک (یک مجله‌ی ارتشی) عکاسی میکرد به یکی از کارگرها که زن زیبا و جوانی بود توجه نشان داد و از او عکاسی کرد. اما این عکس متفاوت بود چراکه پله‌ای برای ورود مونروی جوان به دنیای مدلینگ بود. کونوور، مونرو رو به عکاسی به نام بیل کارول معرفی کرد که برای نمونه‌کار خود دنبال مدلی می‌گشت که شبیه مدل‌ها نباشد بلکه دختری باشد که دوست داری با او زندگی کنی و بابت این عکاسی 20 دلار به مونرو پرداخت. اولین حقوق او به عنوان مدل. مونرو بعدها با آژانس‌های مدلینگ کار کرد و به پیشنهاد مشاور مدلینگ موهای خود را بلوند کرد.
مونرو در برابر سربازان
شاید برای فردی به برونگرایی مونرو عجیب باشد اما او از صحنه ترس داشت. با این حال عشق زیادش به انجام نمایش باعث شد تا در سال 1954 زمانیکه تازه با جو دی ماجیو ازدواج کرده بود، به درخواست ارتش برای سرگرمی سربازان آمریکایی ماه عسل خود را رها و به کره‌ی جنوبی سفر کند. او در طول 4 روز برای بیش از 100000 سرباز آمریکایی برنامه اجرا کرد. برای مونرو این یکی از بهترین لحظه‌های عمرش بود چنانچه دراین‌باره گفت: «این بهترین اتفاقی بود که برای من افتاد. قبلا هرگز در قلبم احساس ستاره بودن نمی‌کردم. نگاه کردن به پایین و دیدن هم‌قطارانی که به من لبخند می‌زنند شگفت‌انگیز بود.»
جایزه‌ی گلدن گلاب برای مونرو
بعد از فیلم «شاهزاده و مانکن» منتقدان زیادی به بازی مونرو ایراد گرفته بودند اما مونرو با بازی عالیش در فیلم «بعضی‌ها داغش رو دوست دارند» نه تنها به همگان ثابت کرد که بازیگر خوبی است بلکه توانست جایزه‌ی بهترین بازیگر زن فیلم کمدی موزیکال گلدن گلاب را برنده شود. او تحسین بسیاری برای این فیلم دریافت کرد و بیلی وایلدر هم بیان کرد که این فیلم موفق‌ترین اثر او تا آن زمان بوده است. مونرو همیشه می‌دانست که چه لباسی برای او مناسب است. او در مراسم گلدن گلاب یک خز بلند سفید بر روی پیراهن سفید زیبایی پوشید و در تمام عکس‌ها بسیار خوشحال به نظر می‌رسید.
هدیه‌ی تولد جان اف کندی
یکی از مشهورترین هدیه‌های تولد (آواز تولدت مبارک مرلین مونرو) برای رییس جمهور وقت آمریکا جان اف کندی است. در شب مراسم مونرو لباسی با طراحی ژان لوئیس پوشید که با بیش از 2500 سنگ بدل تزیین شده بود و رنگ نود داشت که به جذابیت آن اضافه کرده بود. درست است که آهنگ «تولدت مبارک، رییس جمهور» تنها یک دقیقه طول کشید اما از جمله لحظات ماندگار در تاریخ فرهنگ عامه است چراکه نمادی از جذابیت و زندگی مونرو تحت شعاع شهرت است و همچنین آن لباس زیبا؛ لباس آن شب مرلین مونرو در سال 2016 به قیمت 8/4 میلیون دلار به موزه‌ی ریپلی (Ripley) فروخته شد. موزه‌ی ریپلی در توضیح این خرید گران گفت این لباس قطعه‌ی مهمی از فرهنگ پاپ آمریکا به شمار می‌رود.
مرلین مونرو زندگی کوتاه اما پرفراز و نشیبی داشت. زمانی که بیل کارول (عکاسی که اولین عکس‌های مونرو را گرفته بود) متوجه شد که مرلین مونرو مشهور همان (نورما جین) جوان است گفت: «من جدا معتقدم تصاویر من زنی متفاوت از زنی که همه می‌شناسند را نشان می‌دهد. من نمی‌دانستم مونرو کیست تا اینکه 40 سال بعد، مقاله‌ی مجله‌ی تایمز را خواندم. من نمی‌دانستم که از همان زن عکس گرفته‌ام.» با همه‌ی این اوصاف مرلین مونرو نماد زیبایی و جذابیت در آمریکاست و با استایل ویژه‌ی خود لحظات مهم و ماندگاری را ایجاد کرده است.
منابع:
https://www.jetss.com/photos/-iconic-moments-marilyn-monroe/
https://www.theguardian.com/film/filmblog/marilyn-monroe-seven-year-itch
https://www.dailymail.co.uk/news/article/Marilyn-Monroe-photos-young-Norma-Jean-working-WWII-factory
https://rarehistoricalphotos.com/marylin-monroe-korea
https://www.biography.com/news/marilyn-monroe-happy-birthday-mr-president-jfk
حیف و صد حیف هنرمندی به این زیبایی قربانی هوس بازی مردان و بازی کثیف شهرت قرار گرفت کاشکی ارزش خودشو بیشتر درک میکرد…
خودش مریض بود
فرزاد نصیری بهتره ارزوتو عوض کنی اون در حد و اندازه تو نیست البته اگه شانس بیاری شاید بشه خخخ
کاش همسری به خوشکلی مرلین مونرو نصیبم بشه
ولی نه پول دارم نه قیافه
آرزو بر جوانان عیب نیست